Elinden gelen çabayı göstermeden işi Allah teâlâya havale etmen iman değil, acizliktir.

Elinden gelen çabayı göstermeden işi Allah teâlâya havale etmen iman değil, acizliktir. İhtiyat ve teyakkuzda olup akıllıca hareket etmek yerine, tembel ve boşvermiş bir şekilde işi Allah teâlâya, kadere bıraktığını iddea etmek zayıflıktır. Her işin sonu zaten Allah telanın istediği şekilde olacaktır. Ama insan amelinden ve çabasından sorumludur.

Avf İbnu Malik (ra) anlatıyor: “Resulullah (sav) iki kişi arasında bir hükümde bulunmuştu.Hasımlar ayrıldıkları vakit, aleyhine hükmedilen kimse:”Hasbiyallahu ve ni’melvekil (Allah bana yeterlidir, O ne iyi vekildir)!” dedi. (Bu sözü işiten) Aleyhissalâtu vesselâm:”Allah Teala aczi levmediyor (kötülüyor). Fakat sana akıllılık düşer. Ama bir şey sana galebe çalacak olursa o zaman “hasbiyallahu ve ni’melvekil” de!” buyurdular.”
[Ebu Davud, Akdiye 28, (3624).]